Het gebeurde in de vorige eeuw, in Nieuw-Amsterdam, was er een slager genaamd Jan Veldkamp, die de trotse eigenaar was van een bijzonder paard genaamd Frits. Frits was geen gewoon paard; hij had een talent dat verder reikte dan de straten van Nieuw-Amsterdam. Samen met Jan trad Frits op tijdens kermissen, braderieën en zelfs op televisie.

Op deze evenementen verbaasde Frits het publiek door met zijn poot te tellen, te gapen op commando en vragen te beantwoorden door ja en nee te schudden. Maar wat Frits echt legendarisch maakte, was zijn vermogen om aan de bar te verschijnen en pilsjes achterover te slaan. Soms deed hij dit zelfstandig, zonder zijn baasje Jan Veldkamp. Frits wist feilloos het pad naar de lokale kroeg te vinden.

Op een avond belde de kastelein van de Scheepsjager bij Jan Veldkamp aan. Het was al laat, en Jan lag al op één oor. Met slaapdronken stappen stommelde Jan naar beneden en vroeg: “Wat is er aan de hand?” De kastelein antwoordde bezorgd: “Je paard staat nog in het café.” Jan, schijnbaar onverstoord, zei: “Dat gebeurt wel vaker.” De kastelein keek hem verbaasd aan en voegde eraan toe: “Maar het is al sluitingstijd, en hij wil niet weg.” Het bleek dat Frits zijn eigen wil had en niet gehaast was om zijn avond af te sluiten.

Frits werd niet alleen in Nederland en de omringende landen bewonderd; zijn roem reikte zelfs tot ver buiten de grenzen. Televisieploegen uit Amerika en Japan kwamen naar Nieuw-Amsterdam om de unieke vaardigheden van Frits vast te leggen. Hij was zelfs te gast bij een uitzending van Veronica’s Tineke, waar hij samen met Tineke een glas mocht heffen.

Helaas kwam er een einde aan het roemruchte leven van het bijzondere paard Frits met zijn overlijden. Zijn herinnering leeft voort in de harten van de mensen die getuige waren van zijn ongewone talenten en degenen die hem kenden als een buitengewoon lid van de gemeenschap van Nieuw-Amsterdam.